റെയില്വേ ഓവര് ബ്രിഡ്ജ് വന്ന് ടൌണ് പറിച്ചു നട്ടപ്പോള് , പ്രതാപം നഷ്ടപെട്ട കുറ്റിപ്പുറം പഴയ അങ്ങാടിയിലെ ‘റാഡോ ലോഡ്ജി’ന്റെ തട്ടിന്പുറത്തെ അഞ്ചാം നമ്പര് മുറി. കുറ്റിപ്പുറത്ത് സ്റ്റോപ്പില്ലാത്ത പൂണെ എക്സ്പ്രസ് അപ്രതീക്ഷിതമായി സ്റ്റേഷനില് അലറികരഞ്ഞ് നിന്നപ്പോഴാണ് ഞാന് ആ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നുകയറുന്നത്. പിന്നെ ആ മുറിയുടെ വിസ്തീര്ണ്ണത്തില് അടയിരുന്നത് ഞങ്ങള് നാലുപേരാണ് . സൌമ്യമായി ചിരിക്കാന് ജനിച്ചനാള് മുതല് ശ്രമിച്ച് പരാജയപെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അജയന് . ഏതോ ഇറ്റാലിയന് കാര് ഡിസൈനര് രൂപകല്പ്പന ചെയ്തപോലെ, കൂര്ത്ത അരികുകളും അഗ്രങ്ങളുമുള്ള മുഖത്തിന്റെ ഉടമ ലൂയിസേട്ടന് . ചുണ്ടുരിയാടുന്ന വാക്കുകള്ക്കൊപ്പം മുഖത്തെ പേശികള് ചലിപ്പിക്കാത്ത ഇരട്ടകളില് ഒരുവന്, നജീബ്. പിന്നെയുള്ളത് ഞാനാണ് . എന്നെ ഞാന് കണ്ടിട്ടില്ലാതതുകൊണ്ട് വിവരിക്കുന്നില്ല.
Tag: കോഴിക്കോട്
കട്ട് പീസ് കുട്ടന്
ഓന് തന്നെയൊരു കഥയാണ് , ഇതോന്റെ കഥയാണ്
ക്ലൈമാക്സിലെ കൊടും ട്വിസ്റ്റില് ഓന് ശശികുമാറും , ഓള് ശശികലയും ആവണ കഥ.
കൊല്ലം 2009, പിപ്പിരി ബാബൂന് മീശയും താടിയും ജോയിന്റായ കൊല്ലം !
പൊന്നാനി-കുറ്റിപ്പുറം പോലീസ് സ്റ്റേഷന് അതിര്ത്തി . ഒരു ശനിയാഴ്ച ……..
കുന്നത്ത് കുപ്പിപൊട്ടുന്ന സൌണ്ട് അരക്കിലോമീറ്റര് അപ്പുറത്തുനിന്ന് മണത്തറിഞ്ഞിട്ടാണ് സീനിലേക്ക് കുട്ടന്റെ മാസ്സ് എന്ട്രി.
കുട്ടന് ! പത്തില് തോറ്റപ്പോ , നാടുവിട്ട് ബോംബെയില് ചെന്ന് വീട്ടിലേക്കു ഫോണ് ചെയ്ത് “ഞാനിനി ഇന്ത്യേക്കില്ല” ന്ന് പറഞ്ഞ കുട്ടന് ! ‘മകനേ തിരിച്ചുവരൂ’ എന്ന് കുട്ടന്റച്ഛന് മാതൃഭൂമി കോഴിക്കോട് എഡിഷനില് ( അന്ന് മലപ്പ്രം എഡിഷന് കോട്ടക്കലില് അടിച്ചു തുടങ്ങീട്ടില്ല) പരസ്യം ചെയ്തതിന്റെ രണ്ടാം നാള് കുട്ടന് നാട്ടിലെത്തി . കോഴിക്കോട് എഡിഷനിലെ പരസ്യം കണ്ടു, ബോംബയിലുള്ള കുട്ടന്, കൊങ്കണ് റെയില്വേയുടെ സ്ഥലമെടുപ്പ് പോലും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത അന്ത കാലത്ത് എങ്ങനെ നാട്ടിലെത്തി എന്നത് ഇപ്പളും ഒരു ചുരുളഴിയാത്ത രഹസ്യമാണ് . കുട്ടന്റച്ഛന് വിചാരിക്കണത് ‘ഒക്കെ മാതൃഭൂമിയുടെ പവറാ’ ണെന്നാണ് . അതുകൊണ്ടാണ് മടങ്ങി വന്ന കുട്ടന് മേലെ അങ്ങാടീല് ടൈലര് ഷാപ്പ് ഇട്ടുകൊടുത്ത്, അതിനു ‘മാതൃഭൂമി കട്ടിങ്ങ്സ്’ എന്ന് പേരിട്ടത് . ടൈലര്ഷാപ്പിനൊപ്പവും പ്രചരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് ഒരു സംസ്കാരം , അത് പിന്നെ പറയാം.
കിടുക്കി സുന്ദരി
കഥ തുടങ്ങുന്നത് ഒരു ഫോണ് കോളിലാണ്, ശ്രീകു എന്നു വിളിക്കപെടുന്ന ശ്രീകുമാര് സുരേന്ദ്രന് ബാഗ്ലൂരില് നിന്ന് നാട്ടിലെ ചങ്ങായി അര്ജുനെ വിളിക്കുന്ന ഫോണ് കോളില്.
“സമ്മെയ്ച്ചളിയാ…….’ഒളിച്ചോടി രെജിസ്റെര് മാര്യേജ് ചെയ്യാണ്’ന്ന് ഫേസ്ബുക്കില് സ്റ്റാറ്റസ് അപ്ടേറ്റ് ഇട്ട് ഒളിച്ചോടാന് നിന്ന ഇയൊക്കെയാണ് യഥാര്ത്ഥ ഫേസ്ബുക്ക് അഡിക്റ്റ്…… ഇന്നിട്ടിപ്പോ എന്തായി, അന്റെ പെണ്ണിനെ ഓള്ടെ വീട്ടാര് അന്റെ കൂടെയോടാന് വിട്ടില്ലല്ലോ?”
“ശ്രീകൂ……. ശവത്തില് കുത്തല്ലടാ. ന്റെ അവസ്ഥ നിനക്കറിയാഞ്ഞിട്ടാ……. നീ നാട്ടിക്ക് വാ”
“ഞാനവിടെ വന്നിട്ടെന്തിനാ? ഇങ്ങള് രണ്ടാളും ഇനിയീ ജന്മത്തിലൊന്നാവാന് പോണില്ല, എനിക്ക്യാണെങ്കെ നാളത്തേക്ക് കൊറേ പണിയൂണ്ട്, അവിടെ നിന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാന് ടീംസ് ഒക്കെയില്ലേ ?”
“ഉം…….. അറിഞ്ഞപാട് ല്ലാരും എത്തി, സമാധാനിപ്പിക്കാന്. പക്ഷെ അപ്പളേക്കും ബിവരേജ് അടച്ചേര്ന്നു, ഇനി നാളെ രാവിലെ എടുക്കാന്നു പറഞ്ഞു.”
“അളിയാ…….. രാത്രി പത്തുമണിക്ക് ഒരു ബസ്സുണ്ട്, ഏഴുമണിക്ക് കോഴിക്കോടെത്തും. ഒരു ഒമ്പതരയാവുമ്പോ ചങ്ങരംകുളം ടൌണില് ബൈക്കേട്ട് വരാന് മുത്തുവിനോട് പറയണം “.
ഒരു തീവണ്ടി ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യാന് പോയ കഥ
07:50
ഏഴേമുക്കാലിന്റെ ലോക്കലിനു വേണ്ടി വീട്ടീന്നെറങ്ങിയപ്പഴത്തെ ടൈമാണ് (എങ്ങനണ്ട് ?). ഇന്സൈഡൊക്കെ സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് ഓടുന്ന വഴിക്ക് ചെയ്തു (നമുക്ക് ലുക്സ് വേണ്ടേ ?), പക്ഷെ കീര്ത്തി എന്നെ കാത്തുനിക്കാതെ പോയി (ആയിട്ടില്ല, ഇതല്ല മ്മടെ നായിക, ഇത് കീര്ത്തി ബസ്.
യാത്ര ക്യാന്സല് ചെയ്തു ഞാന് തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.
“അല്ലാ, എവിടുന്നാപ്പ ഇത്ര രാവിലെ ?”
ആ പസ്റ്റ്! ബസ്സ് പോയി നിക്കുന്നവനോട് ചോദിക്കാന് പറ്റിയ ചോദ്യം. കീര്ത്തി പോയ വിഷമം ഞാന് അവിടെ തീര്ത്തു .
“രാത്രി കാക്കാന് പോയി വര്യാ, കൊറച്ച് ലേറ്റ് ആയി “. പിന്നെ ചോദ്യങ്ങളുണ്ടായില്ല.